De Maramureş is een afgelegen regio in het uiterste noorden van Roemenië.
Vanwege het relatieve isolement ontwikkelde de bevolking zich tot een specifieke hechte gemeenschap met unieke gewoontes en tradities.
Het is een aparte deel van Roemenië, en daarom is het een "must-see" voor diegene die in het land op vakantie is.
Er zijn veel gebieden waar een argeloze bezoeker zich decennia terug geplaatst voelt in de tijd. Voor de Maramureş zouden dat ook eeuwen kunnen zijn. Men dweept met de oneindige bloemenvelden, de eenzame bergtoppen en de persoonlijke contacten met de lokale bevolking.
 |
| Typisch landschap in Maramureş |
Ook voor de Roemenen zelf is dit een bijzonder deel van hun land. Hier zouden in vroeger tijden de vrije Daciërs gewoond hebben die zich nooit aan het Romeinse Rijk hebben onderworpen. Zij dreven slechts handel met de Romeinen, weerstonden indringers, maar werden in de loop van de geschiedenis toch onderworpen aan het Hongaarse Keizerrijk. De Roemenen zelf zeggen: “hier woont de vriendelijkste, meest behulpzame maar ook meest stijfkoppige bevolking van ons land”.
Unieke houtbewerkers
 |
| Traditioneel houten huis in het dorp Ieud |
De mannen zijn uitzonderlijk goede houtbewerkers en dus is het niet verwonderlijk dat al de oude huizen en kerken geheel van hout zijn gemaakt en voorzien zijn van rijk houtsnijwerk. De belangrijkste man in het dorp is degene met het meest imposante hekwerk als entree naar zijn woning.
 |
| Houten Kerk |
De houten kerken van de Maramureş zijn duidelijk kenmerkend voor de hele regio. Het talent van de regionale bevolking voor houtsnijwerk toont een scala aan schoonheid en creativiteit. De prachtige houten kerken zijn gebouwd in de 17e en 18e eeuw zonder dat er spijkers bij de constructie zijn gebruikt en zijn houten meesterwerken van architectuur: ranke, met dakspanen bedekte, spits naar de hemel reikende kerktorens.
Toeristen verhalen met glimmende ogen over de verstilde dorpen waar alles uit hout gebouwd wordt. De huizen, de prachtige toegangspoorten die zo karakteristiek zijn voor het gebied en bovenal natuurlijk de houten kerken met hun hoge spitse torens die hoog boven het dorp uitsteken en behoren tot de hoogste houten bouwwerken ter wereld.
Tradities en folklore
 |
| Watermolen aan de rivier voor het wassen van dekens |
Een intrigerende streek vanwege de mengeling van nieuwe en oude gewoontes, zoals het dragen van handgemaakte kleding en schoeisel die in de rivieren en beekjes worden gewassen.
 |
| Oude vrouw aan het borduren |
De bewoners van deze afgelegen boerderijen moeten soms wel 3 tot 4 uur lopen naar het dichtstbijzijnde dorp om naar de kerk te gaan of om een arts te raadplegen. Wie op zondag deze dorpen bezoekt moet de tijd nemen om alles te observeren: het flaneren in klederdracht door de straten zoals dat al eeuwen gebeurt.
De vrouwen zijn zeer begaafd in het weven van folkloristische kleding en dekens in de traditionele kleuren rood-wit-zwart. Wie in de Maramureş is geweest begrijpt dat de lokale bevolking hun traditionele leefwijze en kunst uit vroeger tijden hebben weten te behouden.
Labels: houten kerk, maramures, Roemeense tradities, vakantie Roemenië